آماده سازی دوربین و تنظیمات اولیه

 

بعد از اینکه شما دوربین جدیدتون رو از بسته بندی خارج میکنید

در صورتی که دوبین شما کامپکت یا نیمه حرفه ای باشد لنز آن ثابت و غیر قابل تعویض است پس نیازی به نصب لنز نیست و یا در صورتی که دوربین شما حرفه ای(DSLR) باشد برای عکاسی و فیملبرداری باید لنز آن را به بدنه دوربین نصب کنید.برای این کار باید درپوش پشت لنز و درپوش جلوی بدنه را با کمی چرخش باز کنید.سمت چرخش در دوربین و لنز های کانن و نیکون خلاف جهت هم است.

اگر دوربین شما برند کانن است لطفا مطابق شکل زیر عمل کنید:

در صورتی که لنز شما EF باشد پشت لنز نقطه قرمزی وجود دارد آن نقطه را بطور دقیق روی نقطه قرمز جلوی بدنه ویا اگر پشت لنز نقطه سفیدی وجود دارد آن نقطه را بطور دقیق روی نقطه سفید جلوی بدنه دوربین قرار داده  و به آرامی به سمت دگمه (Lens -realease button)روی بدنه کمی بچرخانید زمانی که لنز به طور کامل روی بدنه دوربین نصب شود صدای تق کو چکی میدهد.

برای جدا کردن لنز دگمه جلوی دوربین(Lens -realease button)را فشار داده و لنز را بطرف بالا بچرخانید.

 

اگر دوربین شما برند نیکون است لطفا مطابق شکل زیر عمل کنید:

 

 

 

پشت لنز نقطه سفیدی وجود دارد آن نقطه را بطور دقیق روی نقطه سفید جلوی بدنه دوربین قرار داده  و به آرامی به سمت برعکس دگمه (Lens -realease button)روی بدنه و به سمت بالا کمی بچرخانید زمانی که لنز به طور کامل روی بدنه دوربین نصب شود صدای تق کو چکی میدهد.

برای جدا کردن لنز دگمه جلوی دوربین(Lens -realease button)را فشار داده و لنز را بطرف دگمه جلوی دوربین (Lens -realease button)بچرخانید.

بعضی از لنزهای کانن و نیکون بر روی خود لنز دگمه قفل دارند که باید هنگام استفاده از حالت قفل در آورده شوند.

 

 

 

سپس اولین کاری که برای روشن شدن دوربین باید انجام بدید قرار دادن باطری در جای خودش هست ، اما سعی کنید ابتدا باطری رو بطور کامل شارژ کنید.بطور معمول درب محفظه باطری در زیر دوربین قرار گرفته .برای باز کردن این درب به علائمی که بر روی درب بصورت پیکان حک شده توجه کنید.

اکثرا باطریهای لیتیومی بین 2 تا 4 سال عمر میکنند.
برای شارژ مجدد ،اجازه ندید باطری شما بطور کامل خالی بشه همیشه چند درصد آخر رو نگه دارید و در عوض به ازای هر 30 بار شارژ یک بار باطری رو کامل خالی کنید و کامل شارژ کنید.
قدم بعدی در راستای آماده سازی دوربین قرار دادن کارت حافظه در جایگاه خودش هست.محل قرارگیری مموری کارت‌ در دوربینهای حرفه ای معمولا درکنار بدنه و در دوربینهای کامپکت و نیمه حرفه ای درمحفظه باطری و کنار محل باطری قرار دارند.

بطور معمول جهت صحیح قرار دادن کارت حافظه در داخل درگاه با استفاده از اشکالی بر روی در و یا کنار درگاه نمایش داده میشود.

IMAGE QALITY

تنظیم فرمت ذخیره عکس‌هایتان میباشد.بطور معمول در تمامی دوربین‌ها به یکی از دو شکل زیر میباشد:

JPEG-Fine

در این حالت عکسهای شما با بهترین کیفیت فرمت JPEGثبت میشود.
این گزینه در مواردی که شما قصد چاپ عکس باکیفیت عالی را دارید و یا به عکس‌هایی نیاز دارید که تمامی جزئیات را به نمایش در بیاورد مناسب میباشد.

JPEG-Normal

در این حالت عکس‌های شما با فرمت JPEGو با کیفیتی متوسط بر روی کارت حافظه ثبت میشوند این حالت در مواقعی که شما نیاز به عکس‌هایی با کیفیت و حجم مناسب برای مستند سازی وقایع کم اهمیت دارید مناسب میباشد.

 

JPEG-Basic

در این حالت شما پایین‌ترین کیفیت را در فرمت JPEG خواهید داشت و این فرمت بطور معمول در مواردی که شما محدودیت در حجم ذخیره سازی دارید و یا عکس‌ها را برای قرار دادن در اینترنت نیاز دارید استفاده میشود
سه فرمت بالا در میان تمامی دوربین‌‌های عکاسی مشترک میباشد ، اما در دوربین‌‌های حرفه‌ای و نیم‌حرفه‌ای شما با دو گزینه دیگر نیز مواجه میشوید که این دو گزینه به شرح زیر میباشد
سه فرمت بالا در میان تمامی دوربین‌‌های عکاسی مشترک میباشد ، اما در دوربین‌‌های حرفه‌ای و نیم‌حرفه‌ای شما با دو گزینه دیگر نیز مواجه میشوید که این دو گزینه به شرح زیر میباشد:

 

RAW

در این حالت عکس‌های شما بصورت خام ذخیره میشوند ، در حالتی که شما از فرمتJPEG برای ثبت عکس‌های خود استفاده میکنید دوربین بطور خودکار و به مقدار مناسب و استاندارد عکس‌های شما را در زمینه رنگ و نور تصحیح و سپس ذخیره میکند ، اما در حالت خام عکس شما بدون هیچ تغییری ذخیره میشود و شما در زمان تدوین عکس‌ها آزادی عمل بسیار زیادی خواهید داشت.

 

RAW + JPEG

در این حالت دوربین عکس‌های گرفته شده شما را با دو فرمت خام و JPEG ذخیره میکند.
استفاده از عکس‌های خام بطور معمول برای عکاسی‌های خانگی که بیشتر جنبه ثبت خاطرات را دارند ضروری نمیباشد.

در برخی از دوربین‌های عکاسی شما میتوانید سایز عکس ، کیفیت و فرمت عکس را بطور جداگانه انتخاب کنید.

 

پس از اتمام تنظیمات اولیه وارد  بخش گزینه‌های مربوط به عکاسی میشویم.

در اولین قدم شما نیاز به انتخاب مناسب‌ترین حالت عکاسی متناسب با شرایط محیطی و فردی دارید.

بطور معمول تمامی دوربین‌های عکاسی دیجیتال دارای تعدادی تنظیمات آماده و از پیش انجام شده برای شرایط محیطی متفاوت میباشند و شما متناسب با نیازتان میتوانید یکی از آن‌ها را انتخاب کنید:

حالت‌های خودکار

برای آن دسته از دوستان عزیزی که به تازگی وارد دنیای عکاسی شدن و اطلاعات زیادی در مورد گزینه‌ها و میزان‌ قسمت‌های متفاوت ندارید مناسب میباشد.از مزایای این حالت نشان داده مقادیر فاکتورهای تنظیم مورد نیاز هر محیط توست دوربین میباشد که با استفاده از این اطلاعات شما میتوانید خود را برای ورود به هنر عکاسی حرفه‌ای آماده کنید.

_ _ _ _ _ _

حالت کاملاً خودکار=AUTO

همانطور که از اسم این حالت پیداست تمامی تنظیمات دوربین در این حالت بصورت خودکار و با توجه به شرایط محیطی شما انجام میشود.در این حالت حتی میزان و نحوه نوردهی فلاش دوربین هم بصورت خودکار تنظیم میشه و در این حالت شما به جز در موارد جزئی مثل انتخاب نوع رنگی عکس ( مانند سیاه سفید ) توانایی تغییر دیگه را ندارید.کیفیت عکس‌های گرفته در این حالت مناسب و قابل قبول میباشد.

 

حالت پرتره=Portrait Mode

عکاسی پرتره شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهرهٔ انسان عکسبرداری می‌شود و انواع مختلفی دارد، اما در همهٔ آنها تمرکز عکس بر روی چهرهٔ فرد میباشد

 

حالت ماکرو= Macro Mode

 

 

در عکس برداری ماکرو شما امکان عکاسی از سوژه‌های کوچک رو از فاصله خیلی نزدیک خواهید داشت .ای حالت برای عکسبرداری از گل ها ، حشرات و سوژه‌های ریز مناسب است.بسته به مدل دوربین و نوع لنزش حداقل فاصله‌ای که شما میتونید با سوژه مورد نظرتون داشته باشین متغیر خواهد بود.

 

حالت منظره = Landscape Mode

 

این حالت تنظیمات مربوط به رنگ شما را بسیار بهتر و متناسب‌تر با شرایط طبیعی شما میکند که در نهایت باعث زیباتر شدن عکس‌های شما میشود.

 

حالت ورزشی = Sports Mode

توجه داشته باشید که در این حالت از عکاسی که بطور کلی برای شرایط کم نور مانند شب مناسب هستش عکس‌های شما بسته به مدل دوربین ، سنسور و لنز به کار رفته در ساخت اون دارای مقادیر متغیر نویز باشن که در دوربین‌های کامپکت و نیمه حرفه ای یک مسئله کاملاً طبیعی هستش.البته شما با استفاده از تنظیمات دستی میتونید میزان این نویز‌ها رو به میزان چشمگیری کاهش بدید.

 

حالت های رایج دیگری که به تازگی در بعضی از دوربین‌ها قرار داده شده

Snow Mode = حالت برف
Fireworks Mode  = حالت آتش بازی
Kids and Pets Mode = حالت کودک و حیوانات خانگی
Underwater Mode = حالت زیر آب
Beach Mode =حالت ساحل
Indoor Mode = حالت فضای داخلی

حالت‌های نیمه خودکار:

در این حالات که بطور معمول در دوربین‌های نیمه حرفه‌ای و دوربین‌های حرفه ای وجود دارد بخشی از تنظیمات بر عهده شما و بخش دیگر بصورت خودکار و بر اساس تنظیمات شما و شرایط محیطی بر عهده خود دوربین میباشد.اگر شما علاقه‌ای به یادگیری عکاسی بصورت حرفه‌ای دارید این گزینه برای شروع یادگیری میزان‌ مورد نیاز فاکتورهای متفاوت مانند حساسیت-دیافرگم-شاتربرای تنظیم دوربین در شرایط متفاوت مناسب میباشد :

 

حالت اولویت دیافراگم (Nikon : A   –   Canon : AV):

با انتخاب این حالت، کاربر اندازه دیافراگم را با توجه به شرایط مشخص می‌کند و دوربین، سایر موارد مانند سرعت شاتر، تراز سفیدی، ایزو و… را به طور اتوماتیک تعیین می‌کند. اولویت یا تقدم دیافراگم در شرایطی که قرار است عمق میدان در عکاسی رعایت شود بیشترین کاربرد را دارد. به طور معمول زمانی که سوژه در حالت ثابت قرار دارد و نیازی به کنترل سرعت شاتر نیست از این حالت استفاده می‌شود. انتخاب عدد بزرگ‌تر برای دیافراگم به این معناست که دیافراگم کوچکتری انتخاب شده و در نتیجه نور کمتری وارد خواهد شد. از آنجا که دیافراگم به میزان گشودگی لنز در هنگام فشردن شاتر اطلاق می‌شود از این رو دیافراگم کوچک یعنی اینکه میزان گشودگی لنز کوچک و کم بوده و در نتیجه نور کمی هم به سنسور یا فیلم تابیده خواهد شد. رابطه دیافراگم با عمق میدان یک رابطه معکوس است (اما عدد انتخابی برای دیافراگم با عمق میدان رابطه مستقیمی دارد و عدد بزرگ مساوی عمق میدان بزرگ است) یعنی زمانی که دیافراگم کوچک باشد (عدد بزرگ) عمق میدان بزرگ خواهد بود. هر قدر عمق میدان بزرگ‌تر باشد فضای بیشتری از صحنه در فوکوس قرار خواهد گرفت و دوربین، شاتر با سرعت پایین‌تری را انتخاب خواهد کرد. از آنجا که ممکن است مبحث دیافراگم کمی پیچیده باشد، به طور خلاصه می‌توان این‌طور بیان کرد: عدد بزرگ برای دیافراگم یعنی دیافراگم کوچک؛ دیافراگم کوچک یعنی عمق میدان بزرگ و این به معنای شاتر با سرعت پایین است. به این ترتیب زمانی که عدد کوچک را انتخاب می‌کنید دیافراگم بزرگ خواهد بود و به تبع آن عمق میدان کوچک خواهد شد و دوربین با توجه به این شرایط به طور اتوماتیک شاتر با سرعت بالا را انتخاب خواهد کرد.

 

حالت اولویت شاتر (Nikon : S   –   Canon : TV):

حالت اولویت شاتر شباهت زیادی با حالت اولویت دیافراگم دارد اما کاربرد آن زمانی است که کاربر تمایل داشته باشد خود، سرعت شاتر را انتخاب و تنظیم سایر موارد را به دوربین محول کند. در این شرایط دوربین به طور اتوماتیک اندازه دیافراگم، عمق میدان، ایزو، تراز سفیدی و… را مشخص خواهد کرد. عکاسی از سوژه‌های متحرک (مانند وقایع ورزشی) از جمله مواردی هستند که کاربر برای کنترل نتیجه عکس نهایی می‌تواند سرعت شاتر را انتخاب کند. به دنبال آن سرعت در عکس انعکاس پیدا می‌کند و به اصطلاح حرکت فریز می‌شود. برای اینکه سرعت سوژه را بتوان در تصویر به خوبی نشان داد باید از شاتر با سرعت بالا استفاده کرد. نقطه مقابل این قضیه زمانی است که کاربر می‌خواهد حرکات سوژه را به صورت محو و به اصطلاح بلور نمایش دهد. برای مثال می‌توان به عکاسی از سوژه‌هایی مانند آبشار اشاره کرد که در چنین شرایطی از شاتر با سرعت پایین استفاده می‌شود. یکی دیگر از مواردی که از شاتر با سرعت پایین استفاده می‌شود زمانی است که نور محیط چندان مساعد نیست. برای اینکه عکس‌های گرفته شده با این حالت از کیفیت خوبی برخوردار باشند توصیه می‌شود که از سه پایه به منظور جلوگیری از حرکت و لرزش دوربین استفاده شود

حالت برنامه (P) :

در بعضی از دوربین‌های دیجیتالی علاوه بر حالت اتوماتیک، حالت برنامه نیز در نظر گرفته شده است اما در برخی دیگر فقط یکی از این دو وجود دارد. با اینکه این دو حالت تا حدود زیادی شبیه به یکدیگر عمل می‌کنند اما تفاوت‌هایی میان این دو نیز وجود دارد. حالت برنامه باعث می‌شود کاربر در مقایسه با حالت اتوماتیک کنترل بیشتری روی آیتم‌هایی مانند فلش، تراز سفیدی، ایزو و… داشته باشد

حالت کاملا دستی(M) :

 

همان‌طور که از نام آن مشخص است با انتخاب دوربین روی این حالت، تمام تنظیمات آن از قبیل سرعت شاتر، اندازه دیافراگم، تراز سفیدی، فلش و سایر موارد به عهده عکاس خواهد بود. این حالت آزادی عمل کامل را به کاربر می‌دهد تا با توجه به شرایط، مناسب‌ترین و بهترین تنظیمات را برای دوربین انتخاب کند.

 

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

تنظیمات مربوط به نور :

 

این بخش شامل چند گزینه مجزا اما به هم پیوسته میباشد که ابتدا هر یک را به اختصار توضیح میدهیم و در نهایت به نحوه استفاده همزمان از آن‌ها میپردازیم.

اولین قدم در تنظیمات نور انتخاب حالت مناسب نورسنجی دوربین میباشد.

نورسنج در دوربین وظیفه نشان دادن میزان روشنایی و یا تاریکی عکس شما را بر عهده دارد و بطور معمول و مشترک در تمامی دوربین‌ها دارای حالات زیر میباشد :

 

بر اساس وضعیت میانی وسط کادر ( centre weighted ) :

در این حالت دوربین میزان نور مناسب عکس شما را بر اساس وضعیت میانه کادر شما به شما نشان میدهد و این حالت بیشتر برای عکاسی از افراد توصیه میشود ، بدین دلیل که در این حالت دوربین بیشتر بر روی صورت افراد تمرکز میکند و حتی زمانی که شما بخش عمده‌ای از کادرتان را پس زمینه تشکیل داده باشد توجه اصلی دوربین برای نورسنجی میزان نور صورت افراد میباشد.

 

وضعیت نسبی وسط کادر ( partial  ) :

در این حالت دوربین تنها 9% از میزان نور وسط کادر را در نظر میگیرد و این حالت برای مواردی توصیه میشود که پس زمینه سوژه مورد نظر شما بسیار تاریکتر یا روشنتر از خود سوژه باشد

 

نقطه‌ای وسط کادر ( Spot ) :

در این حالت دوربین تنها 5% از میزان نور وسط کادر را در نظر میگیرد و این حالت برای مواردی توصیه میشود که سوژه شما ترکیبی از نور و سایه را نیز داشته باشد و این حالت تنها آنچه که در مرکز کادر و سوژه شما باشد را در نظر میگیرد

 

ماتریکسی یا ارزیابانه ( Matrix , Evaluative ) :

در این حالت دوربین کادر شما را به بخش‌های گوناگون تقسیم بندی میکند و نور هر قسمت را بطور جداگانه مورد بررسی قرار میدهد.در دوربین‌های امروزی این سیستم نورسنجی بسیار متداول‌تر میباشد اما اگر شما نیاز به نورسنجی دقیق بر روی سوژه خود دارید پیشنهاد میکنم که از از یکی از سیستم‌های بالا برای نورسنجی استفاده کنید.

 

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

پس از انتخاب سیستم نورسنجی نوبت به انتخاب حالت تراز سفیدی میباشد.تنظیم تراز سفیدی باعث میشود که رنگ‌ها در عکس‌های شما واقعی و آن‌گونه که هستند ثبت شوند.چشم افراد بطور طبیعی تراز سفیدی را برای ما تنظیم میکند اما در مورد دوربین اگر این عمل انجام نشود عکس‌ها دارای هاله‌ای از رنگ زرد یا آبی میباشند.در یک تراز سفیدی درست در یک محیط یک کاغذ سفید ، سفید نشان داده میشود.

تا اینجا شما نورسنج و تراز سفیدی خود را تنظیم کرده‌اید.حال نوبت به گزینه‌های اصلی برای تنظیم نور میرسد.تنظیم نور بصورت مناسب وابسته به 3 فاکتور میباشد که به هم پیوسته میباشد.

 

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ایزو ( ISO ) :

 

به میزان حساسیت سنسور  به نور ایزو ( ISO ) میگویند. ایزو هرچقدر بالاتر باشد میزان حساسیت سنسور شما بالاتر میرود و در نتیجه در نقاط کم نور روشنایی عکس شما بیشتر میشود.اما این نکته را در نظر داشته باشید که هرچه عدد ایزو شما بالاتر برود شفافیت عکس کم و نویز ( دانه‌های قرمز یا بنفش ) در عکس زیاد میشود.

 

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

اندازه دیافراگم ( Aperture ) :

دیافراگم در دوربین عکاسی به تیغه‌هایی گفته می‌شود که درون لنز قرار گرفته‌اند و با گشاد و تنگ شدن، میزان عبور نور را از روزنه میانیشان کنترل می‌کنند.اندازه دیافراگم همچنین با حرف ” f ” شناخته میشود.
هرچه عدد f بزرگتر باشد بدین معنا میباشد که قطر دهانه کمتر شده و میزان نور رسانی لنز به سنسور کمتر شده و هرچه عدد کوچکتر باشد برعکس میشود. مثال: f/1.8 > f/2.8

هرچه عدد f شما کمتر باشد عمق محیط نیز در عکس شما کاهش میابد.این مسئله در عکاسی‌های صنعتی و پرتره و یا بطور کلی عکس‌هایی هدف در آن‌ها یک سوژه بخصوص میباشد بسیار کاربردی است.هرچه عمق محیط کمتر باشد پس زمینه سوژه مورد نظر شما که بر روی آن فوکوس کرده‌اید نامعلوم و تارتر میشود.

*با افزایش فاصله کانونی ( افزایش زوم لنز ) مقدارf در لنزهای با فاصله کانونی متغیر بصورت خودکار افزایش پیدا میکند.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

سرعت شاتر (Shutter Speed ) :

سرعت شاتر به سرعت گرفتن یک عکس گفته میشود .این سرعت بیانگر مدت زمانی میباشد که سنسور دوربین تحت تابش نور قرار میگیرد و هرچه این سرعت کمتر باشد عکس شما دارای روشنایی بیشتری میشود.

سرعت شاتر بالا برای عکاسی از سوژه‌های متحرک مناسب میباشد و هرچه سرعت حرکت سوژه شما بالاتر باشد برای ثبت بهتر آن نیاز به سرعت شاتر بالاتر دارید ، اما سرعت شاتر بالا باعث کاهش میزان نور رسانی به سنسور شما میشود و در نتیجه عکس شما کم نورتر میشود.سرعت شاتر پائین میزان نور رسانی به سنسور را افزایش میدهد و در نتیجه روشنایی عکس شما بیشتر است اما در این حالت سوژه شما اگر حرکت کند یا دست شما بلرزد موجب تاری و یا کشیدگی سوژه عکس شما میشود.

 

واحد سرعت شاتر ثانیه میباشد ( عدد سرعت شاتر همان فاصله زمانی بین شروع تا پایان نور رسانی به سنسور میباشد)

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _